Povezuje dva trga koji se nalaze suprotnim stranama mosta, Gelert trg koji se nalazi u podnožju brda Gelert i Fovam trg na kome je smeštena ogromna zatvorena pijaca.
Zanimljivo je da je ovaj most ujedno i najkraći most na Dunavu u Budimpešti, a prvobitno je bio izgrađen krajem 19. veka, kao sastavni deo Milenijumske izložbe. Na oba kraja mosta se nalaze male zgradice u kojima su se nekada prodavale karte za tramvaj. Na mostu su postavljene i dve spomen ploče na kojima postoje detalji izgradnje mosta, a na severoistočnom delu mosta se nalazi i Muzej oformljen u spomen mostova Budimpešte.
Most Slobode je najkraći most na Dunavu u Budimpešti!
Ovaj izuzetno lep most poseduje dužinu od 333,6 metara, a širok je 20,1 metar. Smatra se Konzolnim mostom sa suspendovanim rasponom, a poseduje obris Lančanog mosta i ima radikalno različitu strukturu i oblik koji je bio poželjan u vreme izgradnje Lančanog mosta. Napomenuli smo da je most izgrađen za potrebe Svetske milenijumske izložbe, a smatra se kako se most odlikuje dizajnom secesije.
Most Slobode je prvobitno nosio naziv po caru Francu Jozefu u čijem je prisustvu i svečano otvoren most. Franc Jozef je poslednju srebrnu zakovicu na delu mosta u Pešti, sam postavio na gvozdenu konstrukciju. Sva četiri vrha jarbola koja se nalaze na mostu, ukrašena su izuzetno velikim bronzanim statuama Turula, kao i grbom države. Turul je ptica koja sliči sokolu, ptici koja se posebno ističe u drevnoj Mađarskoj mitologiji.
Most Slobode je prvobitno nosio naziv cara Franca Jozefa!
Profesor Mehrtens sa univerziteta u Drezdenu, ovaj most je tada svrstao među najlepše konzolne mostove na svetu. Precizan i detaljan plan izgradnje mosta, uradili su inženjeri Ištvan Galik (Gállik István), Jožef Beke (Beke József) i Jene Jurkinji (Jurkinyi Jenő). Virgil Nađ (Nagy Virgil) inače arhitekta i veliki stručnjak za dizajn, uradio je sjajan arhitektonski dizajn za ulazne kapije mosta.
Ovaj konzolni trokraki gvozdeni konstrukcijski most, prvi je most na Dunavu u Budimpešti, koji su izgradile isključivo domaće firme. Izgradnja mosta Slobode, započeta je 1894. godine, a takozvane „temeljne radove“ mosta, uradila je kompanija Gartner i Žigmondi (Gártner és Zsigmondy). Ova kompanija je spuštala gvozdene ormare sistemom vazdušnog pritiska.
Izgradnja mostobrana i stubova završena je 1895. godine, dok je u međuvremenu Državna železnička fabrika Mađar kir (Magyar kir) započela 1895. godine proizvodnju gvozdene konstrukcije. Izgradnju konstrukcije nadgledao je i njome rukovodio Đula Sefehlner (Seefehlner Gyula) inače tadašnji glavni inspektor.
Za potrebe stubova dužine 28 metara i širine 7,5 metara koji su bili postavljeni u korito reke, izgrađena su dva izdvojena osnovna dela, jedan dužine 8 metara, a drugi koji je imao dužinu od 6,2 metra. Ispod strukturnih podnožja nosača, postavljeni su mostobrani koji su bili posebno ukrašeni izbočinom od 0,6 metara, kao i izbočinom visokom 1,6 metara.
Ovo je prvi most na Dunavu u Budimpešti koji su izgradile domaće kompanije!
Na most su bile postavljene šine i naponska oprema za potrebe snabdevanja tramvaja električnom energijom. Što se rasvete tiče koja je funkcionasala na mostu, postavljena je kombinacija električne i gasne rasvete, preciznije 8 sijalica sa žarnom niti, 12 lučnih sijalica, kao i 48 plinskih lampi. Poznato je da je izgradnju mosta Slobode (nekadašnjeg Franca Jozefa), pokrivao prihod deo zarade Lančanog mosta.
Most Slobode svečano je otvoren 4. oktobra 1896. godine i to u prisustvu tadašnjeg vladara Franca Jozefa. Južno od mosta Slobode smešten je most Petefi, a sa severne strane se može videti Elizabetin most.
Most Slobode svečano je otvoren 4. oktobra 1896. godine!
Na vrhu stubova mosta, postavljeni su takozvani ledolomci u obliku kacige koji su međusobno povezani izuzetno jakim sidrenim šipkama. Zidovi parapeta mostobrana, kao i stubovi na kojima su postavljeni ledolomci, izrađeni su od rezbarenog mermera. Deo ispod puta po kome su prolazila vozila, proizveden je od čak 51 rešetkaste poprečne mreže, koja je povezana sa vertikalnim stubovima glavnih nosača mosta.
Konstrukcija od gvožđa koja je postavljena na kolovoz, izgrađena je gvozdenih rešetkastih konzolnih nosača. Kada je kasnija rađena rekonstrukcija puta na mostu, pešačka staza koja je bila izrađena od letvičastih šina, zamenjena je pločom od armiranog betona. Da bi se izbegla mogućnost prevrtanja konstrukcije mosta pod nekim većim opterećenjem, oba kraja mosta su dodatno bila opterećena sa čak 609 tona livenog gvožđa.
Najprepoznatljiviji deo mosta Slobode su dve kapije koje su montirane iznad rečnih stubova. Dugo se razmišljalo o dizajnu kapija, jer se želelo da kapije budu prilagođene osnovnoj strukturi od koje je proizveden most. Pojedini delovi stubova kapija bili povezani su zasebnom poprečnom mrežom i podsećaju na piramidu, a na takozvanim sferskim krajevima piramida, plutaju krilate ptice. Donje sfere mosta su pogodne za postavljanje lučnih lampi sa reflektorima.
Da bi se izbegla mogućnost prevrtanja konstrukcije oba kraja mosta su opterećena težinom od 609 tona livenog gvožđa!
Pored mostobrana na oba kraja mosta, postavljene su jednospratne „carinarnice“, koje su u samom prizemlju posedovale predsoblje i stepenište koje vodi na gornji sprat. U donjem delu je bila jedna veća i dve manje prostorije, a na spratu je bila jednokrevetna soba. Na fasadama carinarnice su postavljene spomen ploče sa datumom izgradnje mosta, a na jednom stubu je postavljena spomen ploča sa nazivima dizajnera i graditelja mosta. Carinarnice koje su bile postavljene sa strane Budima, srušene su tokom jedne rekonstrukcije.
Nemačke trupe su most Slobode minirale, kao i sve mostove na Dunavu i to 16. januara 1945. godine. Nakon mesec dana od miniranja mosta, sovjetske trupe su postavile pontone na delovima mosta koji su bili uništeni, a sami rušili one delove mosta koji su bili urušeni i bez mogućnosti obnavljanja. Obnavljanje ovog mosta započela je u proleće 1946. godine, a planove po kojima je most renoviran izradio je Pal Šavolj (Sávoly Pál). Most je sa obe strane Budima i Pešte ojačan, a zamenjeni su svi oštećeni delovi. Projektanta je brinula mogućnost savijanja ploča pa je odlučio da se zavare sve ploče na dužim rešetkastim šipkama.
Nemačke trupe su most Slobode oštetile u povlačenju 16. januara 1945. godine!
Novi delovi mosta težine 50 tona koji su trebali biti postavljeni na most, sastavljani su na obali Dunava. U kasnijem periodu su renovirane šine, jer se što pre želeo uspostaviti tramvajski saobraćaj. Most je nakon završetka renoviranja, svečano otvoren 20. avgusta 1946. godine i to je bio prvi od srušenih mostova na Dunavu u Budimpešti, koji je po završetku drugog svetskog rata bio obnovljen i pušten u saobraćaj.
