Ovi vidikovci su prvenstveno izgrađeni kako bi posetiocima omogućili fantastičan panoramski pogled na Budimpeštu. Zanimljivo je da Ribarski Bastion (Fisherman’s Bastion) nikada kroz svoju istoriju nije korišćen kao tvrđava za potrebu odbrane.
Frontalna fasada ima dužinu 140 metara i stoji paralelno u odnosu na reku Dunav. Severni hodnik ima dužinu od 165 metara, južni oko 40 metara, a centralni parapet koji je posebno ukrašen, ima dužinu od 35 metara. Poseduje 7 prelepih kamenih kula, koje simbolizuju sedam mađarskih poglavara, koji su osnovali Mađarsku. Ovo prelepo izdanje koje se izdiže sa strane Budima, građeno je od 1895. do 1902. godine.
Ukrasni vidikovci naziva Ribarski Bastion u Budimpešti izgrađeni su u 19. veku!
Ribarski Bastion je građen u neoromanskom stilu, a u samom podnožju tvrđave, arhitekta Friđeš Šulek (Frigyes Schulek) rukovodio je obnovom crkve Matija (Matthias church). Mađarska država je znatno ojačala dok je na njenom čelu bio Maćaš Korvin (Mátyás Corvin) pa je ova crkva postala i najznačajnija katolička crkva od svih tada postojećih u Budimpešti.
Pre izgradnje ovog prelepog bastiona na ovom mestu je bio formiran trg, koji je tadašnji dvorac štitio od napada sa nekoliko strana. Ribarski Bastion je svoj naziv dobio pre svega zbog aktivnosti ribara koji su lovili ribu na Dunavu, ali i okolnim jezerima u i oko Budimpešte. Zanimljivo je da su ribari dobijali dozvolu za trgovanje ribom na trgu, ali pod uslovom da se obavežu na pomoć ako kraj bude napadnut od strane osvajača koji su bili brojni u to vreme.
Prema nekim saznanjima u podnožju tvrđave su živeli ribari u naselju koje se zvalo Grad Ribara (Halászvárosról). Pretpostavlja se da su deo tvrđave čuvali i branili upravo ribari koji su živeli u podnožju tvrđave. Vremenom je Ribarski Bastion gubio svoju atraktivnost kao mesto gde se trgovalo upecanom ribom pa je sve ređe bilo ribara, koji su sveže upecanu ribu nudili na prodaju.
Ribarski Bastion je građen u neoromanskom stilu!
Prvobitna tvrđava na brdu, bila je korišćena kao klasično utvrđenje za odbranu, ali i kao prenoćište i sve to za vreme kraljeva Dinastije Arpad (Árpád Dynasty). Ugarski kralj Bela IV bio je najviše zaslužan za urbani razvoj i to što je taj kraj bio administrativni centar zemlje. Preklopljeni sistem zaštite u vidu zidova koji prolaze kroz liniju bastiona je interesantan, jer se na ovaj način omogućavalo da se u slučaju napada i prolaza neprijateljskih vojnika tim stazama na iste te vojnike može zapucati sa bočnih strana. Ovaj stil izgradnje je usvojen nakon Rakocijevog rata i želje za nezavisnost Mađarske, ali i poraza od strane Austrijske komande. Današnje severno predvorje kule Ribarskog Bastiona, podignuto je na mestu nekadašnje kružne kule.
Ribarski Bastion je kao kraj propadao delom zbog ratova, a delom zbog vremena. Pojedine delove temlja i samog zamka, odnele su bujične kiše, a tadašnje vojno austrijsko rukovodstvo nije bilo raspoloženo za znatnijim ulaganjima i obnovu. Međutim već 1871. godine Peštanski Komitet (Pest Committee), raspisao je konkurs i zvaničan poziv za izradu novih regulatornih planova za obnovu Ribarskom Bastiona, koji tada opet dobija na značaju.
U podnožju tvrđave nekada su živeli ribari u naselju koje se zvalo Grad Ribara (Halászvárosról)!
Projekat izgradnje sadašnjeg Ribarskog Bastiona, započet je u 19. veku na samom vrhu brda Budaiski (Budaisky) i to povodom godišnjice 1000 godina od osnivanja Mađarske države. Ribarski Bastion je ujedno poznat i kao replika brojnih arhitektonskih zdanja poput dvorca Vajdahunjad (Vajdahunyad). Radovi su bili usporavani pa i prekidani zbog ratova, tako da su 1901. i 1902. godine bile završene samo severne i južne stepenice. Tvrđava nije bila završena do datuma kada je bila planirana proslava godišnjice stvaranja države pa je svečano otvaranje pomereno na 1905. godinu.
Prvi odobreni budžet za izgradnju bastiona iznosio je tadašnjih 800.000 Forinti. U planu je bilo proširenje celog projekta i sa strane Pešte kod gradskog parka pri kraju tadašnjeg Šugar puta (Sugár ut). Na tadašnjem Trgu Heroja, urađen je deo projekta i to prema idejama Alberta Šickedanza i skulptora Đerđa Zale (Albert Schickedanz and sculptor György Zala), koji su zaslužni za izgradnju Milenijumskog spomenika.
Ribarski Bastion je svečano otvoren 9. oktobra 1905. godine!
Na žalost Ribarski Bastion je bio znatno oštećen za vreme drugog svetskog rata tokom opsade. Nakon završetka rata i značaja koji je imao za Budimpeštu, odmah se pristupilo izradi projekata i početku na obnovi kompleksa. Kompletan projekat obnove bastiona, vodio je tada poznati arhitekta Laslo Borš (László Bors), koga je zvanično imenovala država.
Sama obnova bila je otežavana brojnim činjenicama, a pre svega zbog toga što su na teren prvo morali izaći vatrogasci koji su pregledali bukvalno svaki centimetar kompletnog prostora. Tek kada je bila završena procena štete nastale tokom rata, nakon toga se moglo pristupiti planovima za obnovu. Sam projekat je izazivao veliko interesovanje, a na neki način sama obnova je za mnoge bila spektakularna. I nakon više godina koliko je trajala obnova, ceo projekat obnove je završen 1953. godine. Zanimljivo je da je Dvorac Buda bio potpuno razdvojen visokom drvenom pregradom u vidu bloka.
Ovaj deo uključujući i sadašnji hotel Hilton, nikada pre same obnove nisu bili pregledani. Posebno je bila interesantna činjenica da je 1957. godine u doba Rakošija (Rákosi era), bila postavljena stalna milicijska patrola, preciznije patrolna stanica. Jednim delom je bila postavljena na opasnim mestima za šetače i to radi njihove bezbednosti, a opet sa druge strane ta aktivnost je imala i onu političku verziju u to vreme, a to je kontrola stranaca koji su u ono vreme posećivali bastion.
Ribarski Bastion je bio znatno oštećen za vreme drugog svetskog rata!
Tvrđava je od 1987. godine, zvanično postala deo svetske kulturne baštine Budimpešte, pod okrugom Var kerulet (Vár kerület). Može se reći da je Ribarski Bastion jedan od najpoznatijih spomenika ovog prelepog grada i jedna od najvećih turističkih atrakcija , jer omogućava predivan panoramski pogled na Budimpeštu, tačnije na Peštu koja je smeštena sa druge strane Dunava u ravnici.
Iako se u sklopu ovog kompleksa ne može pecati, predivne kule i galerije imaju pre svega estetsku funkciju. To znači da možete uživati u enterijeru i eksterijeru ove tvrđave, ali i u fenomenalnom pogledu na Budimpeštu, koji svakom posetiocu oduzima dah. Nakon obilaska bastiona, najveći broj turista kasnije odlazi na krstarenje Dunavom.
