Rumski vašar je najverovatnije najstariji vašar na Balkanu. Kupci i prodavci iz svih krajeva regije, dolaze na rumski vašar već vekovima. Poreklo imena Ruma nije definisano, ali se pretpostavlja da je orijentalnog porekla i da je došlo sa Turcima, ali se ostavlja mogućnost da naziv Ruma datira i iz ranijeg perioda.
Rumljani su 20.07. 1747. godine dobili prvu povoljnost i to od carice Marije Terezije, koja je Rumu svrstala u red slobodnih trgovišta. Ova odluka je omogućila da se 4 godišnja vašara, zajedno sa pripadajućim stočnim pijacama iz Jarka i Mitrovice koji su ostali u novoformiranoj granici, premeste u Rumu.
Vašari su se održavali na Spаsovdаn (Christi Himmelfahrt), sv. Petrа i Pаvlа (Apostel Petrus und Paulus), Miholjdаn (Feste des Erzengels Michael) i Cveti (Palmsonntag). Osim godišnjih vašara, svake subote održavale su se i pijace. Privilegije koje su Rumljani dobili, nastavljene su u takozvanoj Slobodnici (Freibrief), koju je Marko Pejačević inače vlastelin, izdao stanovnicima Rume 1.01. 1749. godine. Ovom naredbom Rumljani su svrstani u slobodne ljude za razliku od stanovništva iz okolnih sela koji su prema vlastelinu imali obaveza.
Osma tačka Slobodnice kaže da varošani uživaju prihode od dva vašara, dok vlastelin uživa prihode od druga dva. Deseta tačka je opet navela da kada varoš naraste na više od 1000 kuća, pripadaju joj prihodi i od druga dva vašara. Iz Beča je 17.07. 1758. godine (pre nego što je Ruma ispunila ovaj uslov), stiglo obaveštenje o dodeli još dva vašara. Vašar na sv. Antonijа (Sv. Trifun) i sv. Jelisаvetu, ćerku mаđаrskog krаljа (Arаnđelov dаn). Od tada je Ruma imala 6 organizovanih vašara, jedan je trajao dva dana, a drugi pet dana.
Kada je Ruma dobila status slobodnih trgovišta, iste godine i to 10. oktobra 1747. godine održan je i prvi Rumski vašar. Prvo vašarište je bilo smešteno od Grobljanske ulice pa sve do Borkovačkog potoka. Na vašaru su svoje proizvode nudile zanatlije, ali i brojni putujući trgovci Grci. Na tezgama je izlagana zanatska roba, špeceraj, zatim voće i na kraju je bio određen prostor za prodaju stoke. Mada se zna da su na vašaru prodavane i knjige, najčešće crkvene, koje su prodavali takozvani „Moskovi“.
U to vreme nije bilo stalnih prodavnica, pa se roba prodavala isključivo na subotnjim pijacama i vašarištima. Na prve vašare su sa svojim proizvodima na početku dolazili seljaci iz Rume i 30-tak okolnih sela. Ubrzo zatim, rumska pijaca i rumski vašar postaju poznati i izvan granica tadašnje Austrije, a na vašar počinju dolaziti i trgovci iz Turske. Staro vašarište početkom 19. veka postaje premalo za sve veći broj trgovaca pa se vašar premešta na takozvani hrvatski breg između puteva koji vode za Pećince i Inđiju.
Zanimljivo je da se u novije vreme, tradicionalni vašar u Rumi nakon nekoliko promena u datumu i danu odžavanja, održava već duže vreme svakog 3. u mesecu, bez obzira da li je tog dana ponedeljak, četvrtak, nedelja ili neki drugi dan. Posećenost ovog tradicionalnog vašara je zaista impozantna, jer dolaze trgovci i kupci iz šire regije i drugih država.
