Frizer je osoba koja seče i oblikuje kosu osobe, koja želi da zadrži postojeći imidž ili želi da stvori novi. Deo frizera koji drže do sebe, bavi se profesionalno ovim poslom te ima i licencu za njegovo obavljanje. Određeni tip frizure se formira korišćenjem raznih tehnika obrade kose: šišanjem, farbanjem, uvijanjem i tekstiranjem kose.
Frizersko zanimanje ima tradiciju dugu čak hiljadama godina. Otkriveni su i dokazi iz antičkog doba na umetničkim slikama na kojima se vidi, kako pojedinci rade na kosi drugih osoba. Poznato je da Homer i Aristofan u svojim spisima navode, kako postoje ljudi čiji je posao oblikovanje kose drugih.
Frizeri su imali visok status u nekim afričkim zajednicama, jer se verovalo da je duh osobe koja je došla kod frizera, zauzeo njegovu kosu i njome poptpuno vlada. U Egiptu su frizeri svoj alat uključujući makaze, losione i materijale za stajling, držali na posebno ukrašenim mestima.
U drevnom Rimu, Grčki službenici domaćinstva i robovi, preuzeli su ulogu frizera koji su ujedno farbali kosu, ali i pružali usluge brijanja. U to vreme potreba za frizerima je naglo porasla zbog papeškog dekreta (papal decree) iz 1092. godine, kojim se zahtevalo da svi rimokatolički sveštenici, uklone kosu sa svog lica. Reč „frizerski“ prvi put se pojavljuje u 17. veku u Evropi, a posao frizera je bio izuzetno cenjen.
Bogatim ženama iz ovog perioda je preporučeno da imaju složene, velike i bogato ukrašene frizure. U to vreme po prvi put frizeri muškarci, počinju ženama uređivati kosu. Prvi muški frizer koji je bio izuzetno poznat, zvao se Šampanjac (Champagne) i rođen je u Francuskoj. Kada se preselio u Pariz, uređivao je kosu bogatih žena iz ovog romantičnog grada.
Frizuru koja je nazvana „Toranj“, popularisao je frizer Madam Martin. Ovaj tip frizure je bio sve popularniji kod žena iz Amerike i Engleske. Frizerski posao kao pokret te ozbiljan i profesionalan zanat, započinje proglašavanjem Legros de Rumignija (Legros de Rumigny) za prvog službenog frizera francuskog suda. On objavljuje knjigu Art de la Coiffure des Dames 1765. godine u kojoj je objavio kako se prave frizure i objavljivao fotografije frizura koje je radio. Nakon izdavanja knjige koja je bila odlično prodavana, osniva prvu frizersku školu u kojoj je obučavao buduće ženske, ali i muške frizere.
Frizeri iz Pariza su razvijali stilove frizura koji su bili poznati u celom svetu. Bogate francuske žene su sebi mogle priuštiti sređivanje frizure u svom domu. Frizerske salone su u to vreme otvarali samo bogati ljudi, koji su mogli pokrenutu frizerski biznis, jer su imali mogućnost da zaposle profesionalne frizere. Prvi frizerski salon za decu bio je pokrenut 26. marta 1866. godine.
Mari Laveau je bila najpoznatiji frizer u Americi i njen frizerski salon u Nju Orleansu su posećivale najbogatije žene iz tog grada i okoline. Marta Matilda Harper je razvila jedan od prvih maloprodajnih lanaca frizerskih salona, a njen brend je nazvan Harper metod. Dolazak i korišćenje električne energije, dovodi do razvoja uređaja za pravljenje trajnih frizura i takozvanih haubi za sušenje kose.
